உள்ளூர்

இலங்கையின் வரலாற்றில் முதன்முறையாக வாங்கிய வெளிநாட்டுக் கடனைத் திருப்பிச்செலுத்தவியலாத நிலையில் நாடு வங்குரோத்தாகி விட்டது. உலகளாவிய ஊடகங்களில் இது முக்கிய பேசுபொருளாகியுள்ளது. இருபத்தியோரம் நூற்றாண்டில் ஆசியப் பசுபிக்

போராட்டக்காரர்களா – அரசியல்வாதிகளா, வெல்லப்போவது யார் என்பதே இன்று எம்முன்னுள்ள கேள்வி. இந்தக் கேள்விக்கான பதிலே இலங்கையின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிக்கும். அரசியல்வாதிகள் ரணிலைப் பிரதமராக்கியதனூடு தங்கள் ஆட்டத்தின்

காலிமுகத்திடலில் போராட்டங்கள் தொடங்கி ஒருமாதம் நிறைவடைந்த நிலையில் அதன்மீது வன்முறை ஏவப்பட்டது. அதை மக்கள் எதிர்த்து வெற்றிகண்டு மக்கள் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டி ஏரியூட்டப்பட்டு சிதைக்கப்பட்ட கோடாகோகமவை மீள

இன்று இலங்கையர்கள் வீதிக்கு இறங்கியுள்ளார்கள். போராட்டக்காரர்கள் காலிமுகத்திடலை நிறைத்திருக்கிறார்கள். தெய்வேந்திர முனை முதல் பருத்தித்துறை வரை, சங்கமன் கண்டி முதல் கற்பிட்டி வரை நாலாபக்கமும் இருந்து கோத்தாவை

மூன்று வாரங்களுக்கு மேலாக தொடர்ந்து போராடும் போராட்டக்காரர்களும் அவர்களுக்குத் தொடர்ச்சியான ஆதரவை வழங்கிவருவோரும் மெச்சத்தக்கவர்கள். அரசாங்கமும் இன்னும் சிலரும் எதிர்பார்த்தது போல போராட்டம் நீர்த்துப் போய்விடவில்லை. அதிகரிக்கும்

இலங்கையின் இன்றைய நெருக்கடியை ரம்புக்கனை கொலைகள் இன்னொரு தளத்திற்கு நகர்த்தியுள்ளன. இலங்கையில் அரச பயங்கரவாதம் புதிதல்ல. பொலிஸ் அராஜகத்தின் வரலாறு மிக நீண்டது. ஆனால் முழு இலங்கையர்களும்

இலங்கையின் இன்றைய நெருக்கடி பல்பரிமாணமுடையது. கடந்த ஒருவார காலத்திற்குள் இலங்கையில் பல மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. அவை வரவேற்கப்பட வேண்டிய மாற்றங்கள். இலங்கையின் இன்றைய நெருக்கடியை வெறுமனே ஒரு

(8.12.2014 அன்று கொழும்பில் நிகழ்ந்த பேராசிரியர் கைலாசபதி நினைவுக் கருத்தரங்கில் வாசிக்கப்பட்ட கட்டுரை காலப் பொருத்தம் கருதி) அறிமுகம் எந்த அறிவுத்துறையும் போல வரலாறும் உண்மையை அறிவதையே